Till Death do Us Part 2050 – Over afscheid en onsterfelijkheid

Till Death do Us Part 2050 gaat over onsterfelijkheid versus de angst voor het nemen van afscheid. Willen we wel voor eeuwig leven of zijn we gewoon bang voor de dood? Homo Deus van Harari meets The Man Who Fell To Earth.

Het verhaal speelt zich af in Rotterdam in het jaar 2050. Onsterfelijkheid is binnen handbereik. Handig voor de mens die God wil zijn en de dood wil ontspringen. Kim en David hebben het prima voor elkaar en wonen in een hip rooftop-appartement in het centrum. Dan slaat het noodlot toe. Maar er is hoop. De mens kan ingrijpen in de wetten van de natuur en overgaan in een androïde lichaam. Maar tegen welke prijs?

Deze intieme voorstelling werd gespeeld op een spectaculaire locatie in het centrum van Rotterdam, het Glazen Huis op de Lijnbaanflat.

Concept: Onderwater Producties
Regieadvies: José Kuijpers
Regie-assistentie: Afke Weltevrede
Tekst: Afke Weltevrede, Jeroen Rienks
Spel: Jeroen Rienks, Lot van Lunteren
Licht: Paul van Laak
Techniek: Casper Rosenquist

Theaterkrant:

Onderwater Producties schotelt ons een interessante thematiek voor. Na onder meer een kantorencomplex aan de Coolsingel, een verlaten fabriekshal en het dak van culturele broedplaats Schieblock, speelt Onderwater Producties wederom op een spannende locatie in Rotterdam. Zo’n dertig man publiek verzamelt zich op de dertiende verdieping van de Lijnbaanflat. Hartje centrum, panoramisch uitzicht: midden in de wereld en tegelijkertijd op grote afstand daarvan – geheel conform de personages in de stuk. De locatie representeert het hippe rooftop appartement dat David en Kim (Jeroen Rienks en Lot van Lunteren) betrekken, ergens in de nabije toekomst.

Realistische scènes tussen David en Kim worden versneden met beschouwende monologen tegen het publiek. Voor de nodige expositie van de codes van deze dystopische wereld, voeren ze bovendien nog een aantal andere personages op.